مرحم دلهای کبود
ای چراغ دل آیینه بیا
ای صفای دل بی کینه بیا
عالمی منتظر روی تو است
انتظار خم ابروی تو است
سینه از فاصله ها بی طاقت
گریه بر منتظران شد عادت
غصه ها بر جگرم سنگین است
عالم از غیبت تو غمگین است
قلبها می تبد اما مرده است
بوم شب چلچله ها را برده است
تیرگی حاکم دلها گشته است
نور امید ز دلها رسته است
زهره ای نیست گل و آینه را
کی تواند شکند فاصله را
سینه ها جای فغان ها شده است
سوز و رنج حاکم دلها شده است
دیده از بهر حقیقت کور است
تن حق جوی زمان رنجور است
مهدی ای سینه سوزان علی
یادگار دل دریای نبی
مهدی ای منجی دنیای سکوت
مهدی المرحم دلهای کبود
وارث خون شه تشنه تویی
قائما منجی وارسته تویی
مهدیا نور دل فاطمه ای
حجتا چشم و چراغ همه ای
وارث نوح نبی اللهی
تو همان روح خدا عیسایی
مهدیا در فرجت تعجیل کن
کاخ عصیان جهان تعطیل کن
سرو سامانی به این خانه بده
سایه ای بر سر کاشانه بنه
(ام کلثوم عالیشاهی)
